Pechtold was slechts een passant, deze CBR manager trekt al twintig jaar aan de touwtjes en jaagt de consument op kosten!

Honderden miljoenen euro’s. Zó groot is naar schatting de maatschappelijke schade die de chaos bij het CBR de afgelopen jaren heeft veroorzaakt. En dan heb ik het nog niet eens over de échte omvang — alleen al de berekening van Consumentenbelang over de structureel veel te lange wachttijden. Ben je jong en wil je rijexamen doen? Tot voor kort kon je rustig 24 weken wachten voordat je überhaupt mocht laten zien dat je rechts van links kunt onderscheiden. En na volgend jaar is een half jaar wachten op je praktijkexamen de standaard; dan regeert Big Brother in de rijschoolwereld.

Maar goed, aan wie reken je die schade toe?

Niet aan Alexander Pechtold, hoe verleidelijk het ook is. Die zat er zes jaar — dat is in CBR-termen niet meer dan een vakantiekracht. Een passant. Een verkeerd uniform binnen een toch al ontspoorde organisatie. En nee, niet alle 1500 medewerkers zijn misdadig conservatief; het is vast maar een klein percentage dat tot in de haarvaten versteend is.

Maar dan hebben we hem. De onzichtbare grootmacht. De man die níet op de voorgrond staat, maar wel al ruim 33 jaar ‘aanwezig’ is en ondertussen al twintig jaar aan de touwtjes trekt. Daarvóór 16 jaar politie, bijna 6 jaar provincie Overijssel. Tel je mee? Dan moet deze visionair ergens rond zijn kleutertijd al zijn begonnen met bonnen uitschrijven.

En waar hij bij betrokken was, ontstond gedoe. Theorie-examens? Chaos. Verlenging van honderdduizenden rijbewijzen voor ouderen? Paniek. Structureel te lange wachttijden? Ach joh, hoort erbij. Misleidende slagingspercentages, integriteitsschendingen, interne willekeur… En toch zit hij daar nog steeds. Vaster dan kauwgom in schoolplein-grind.

En wat doet het kwaad vlak voor pensioen? Juist. Nog één keer de geschiedenisboeken in. Hij introduceert het opleidersportaal — een chique naam voor wat in de praktijk neerkomt op CBR’s eigen Big Brother-platform. Toezicht op instructeurs, rijscholen en leerlingen tot drie cijfers achter de komma.

Kun je straks, als je 80 bent en eindelijk achter de geraniums belandt als manager in ruste, vanachter je tablet nog steeds volgen of de juiste kandidaten wel voldoende lesuren maken. Of ze voldoende rendement opleveren. Of ze wel in het profiel passen.

Want dát is pas macht.

Ik zeg: misschien wordt het tijd dat iemand die touwtjes definitief doorknipt — vóórdat we straks niet alleen moeten afrijden, maar ook genomineerd worden voor toelating.